През 1933 година е арестуван и изключен от Софийския университет и се мести в Югославия, където си записва в Белградския университет. Там получава юридическо образование и през 1935 година се връща в София. Възприема идеите на македонизма прокламирани от Коминтерна през 1934 година. Става редактор на вестник „Македонски вести“. Отделно участва в подготовката на вестник „Гоце“ през 1938 година и е редактор на вестник „Глобус“ (1936 – 1937). Пише „Възраждането на Македония и Илинденското въстание“ (1939 г.), преведена на така наречения македонски език през 1944 година като става първият учебник по история в македонските училища.[1] Участва в т. нар. Македонски литературен кръжок. По врема на Втората световна война е мобилизиран и изпратен в Беломорието. На 1 септември 1941 година е арестуван за противодържавна дейност и е изпратен в лагера Еникьой. Умира в Ксанти по време на операция от апандисит.[2][3] Тялото му е погребано в София.


[1] Везенков, Александър и др. Концепцията за национално Възраждане в балканските историографии. // Даскалов, Румен и др. Преплетените истории на Балканите. Том 3. Споделено минало, оспорвани наследства. София, Издателство на Нов български университет, 2015. ISBN 978-954-535-902-6. с. 468.


Уикипедия

**********************************************

Учи во Горна Џумаја, но поради учество во марксистичкото движење, во VI клас е исклучен од гимназијата и образованието го продолжува во Пазарџик. Во следната година се враќа во Горна Џумаја и развива поширока национално-политичка дејност. По завршувањето на гимназијата (1929) извесно време работи во Мелник, а потоа се запишува првин на Филозофскиот, а потоа на Правниот факултет во Софија (1930). Станува член на ВМРО (об.) и на КПБ, еден од основачите на БОНСС, но и во раководството на Македонската народна студентска група "Гоце Делчев" што почнува да го издава својот орган "Македонски студентски листъ" (1931), а по забраната продолжува "Македонска студентска трибуна" (1932). Поради национално-политичката активност и статиите во в. "Македонско знаме" е осуден од михајловистите на смрт и извесно време живее илегално. Уапсен и исклучен од Софискиот (1933), тој се запишува на Белградскиот универзитет. Како правник се враќа во Софија (1935) и се вклучува во Редакцијата на сп. "Македонски вести". Член е на Македонскиот партиски актив на БКП. По забраната на весникот МВ, учествува во Публицистичкиот кружок "Нација и култура" и во подготовката на в. "Гоце". Редактор е на в. "Глобусъ" (1936- 1937) и се вклучува во обновениот Македонски литературен кружок во Софија. Ја проучува македонската историја и култура и од 1938 г. почнува да објавува свои публикации во новата Национална научна библиотека "К’лбо": "Националнопоробени народи и национални малцинства (научно-социолошка етида)" (1938), "Преродбата на Македонија и Илинденското востание" (1939), којашто е преведена на македонски уште во 1944 г. и станува прв учебник по историја во отворените македонски училишта, и "Борци за народна слобода" (1940) со монографски прилог и за Г. Делчев. Како адвокат, ги брани уапсените Македонци и членови на МЛК.

По окупацијата на Вардарскиот дел на Македонија, поради национално-политичките дејности е уапсен (1.9.1941) и испратен во концентрациониот логор во Ени-ќој (Тракија). Умира на операција од апендицит во болницата во Ксанти, а погребан е во Софија. Голем е бројот на статиите (најчесто непотпишани или објавени под псевдоними) во весниците: "Македонски студентски листъ", "Македонска студентска трибуна", "Македонско знаме", "Македонска младежь", "Македонско дело", "Македонски вести", "Ехо", "Глобусъ", "Заря", "Дѫга" и др. во кои обработува прашања од македонската и балканската историја, за националната свест, националното прашање, малцинствата и културата.


Википедија